Door Petronella van het Goor - Met een zak vol kwartjes de werkbus in. “De opdracht stond op papier. Als er vragen waren, zochten we een telefooncel.” Henk Vrijhof (61) weet het nog goed. Veertig jaar geleden kwam hij, net na zijn dienstplicht, als eenentwintigjarige in dienst bij hoveniersbedrijf Tonsel.
Hij heeft met de mobilofoon gewerkt, de portofoon en de eerste mobiele telefoon. “Ik heb jarenlang in de avonduren alle geschreven werkbriefjes ingevoerd. Nu werkt iedereen met een eigen tablet.”Met het diploma van de middelbare tuinderschool op zak, begon hij daar als schoffelaar. Al snel werd hij voorman, daarna uitvoerder, bedrijfsleider en nu projectontwikkelaar
Van werk uitsmeren naar personeelstekort
Vrijhof heeft drie wisselingen van de wacht meegemaakt. Hoveniersbedrijf Tonsel werd hoveniersbedrijf Drielanden, dat ging over in ISS Landscaping. Sinds 2012 heet het bedrijf Sight Landscaping. Deze laatste baas past bij hem. “Er is veel ruimte voor eigen inbreng, we worden niet meer zo gestuurd door bovenaf.” Ook het huidige economische klimaat maakt het werk leuk. “Daarin heb ik de afgelopen veertig jaar alles wel gezien. Van twintig inschrijvingen op één project, naar opdrachten voor het uitkiezen. Van werk uitsmeren voor je personeel naar personeelstekort. Nu verkeren we in de luxepositie dat we alleen de projecten kiezen die bij ons passen. Werk dat we graag doen.”
Amerikaanse volkslied
Hij heeft veel mooie klussen gedaan. Eentje die hem nog goed bijstaat, is het onderhoud van de vliegbasis Soesterberg in de jaren ’80. Tijdens de Koude Oorlog was Soesterberg nog in gebruik als Nederlands-Amerikaanse vliegbasis. “Er stonden F15 vliegtuigen in de hangars. Als wij in de buurt van die hangars moesten maaien, ging er altijd een begeleider mee.” Ook werd elke dag om 16.30 de Amerikaanse vlag gehesen. “Dan moesten wij het werk neerleggen, stil staan en in de richting van de vlag kijken. Het Amerikaanse volkslied werd dan over het hele terrein gespeeld.”
Ook de wijk waar Vrijhof naast woont, wijk Frankrijk, heeft hij zien ontstaan en helpen aanleggen. “De Akker, Walstein, Broekland, dat was prachtig om te doen.” Evenals de nieuwe begraafplaats. Het liefst ‘bedenkt’ hij een boomstructuur in lanen en wijken. “Vroeger had je vaak één soort boom in de laan. Lindes zag je veel, of eiken. Nu is er veel meer diversiteit en zie je verschillende boomsoorten. Dat is veel beter voor het evenwicht. Toen had je met één zieke boom meteen een hele zieke laan, want de bomen gaven het door.” Hij vind het prachtig om door wijken te lopen die hij twintig jaar geleden heeft aangelegd. “Zien hoe het van tekening werkelijkheid wordt. Dat is mooi.”
Nog wel even door
De komende jaren heeft Vrijhof een wat vrijere rol op het werk. “Ik ben mijn vervanger aan het inwerken, de nieuwe regiomanager. Zelf mag ik me bezig houden met de verhuizing van het bedrijf naar de Buitenbrinkweg in Ermelo. Er komt woningbouw waar we nu zitten, dus dit zijn voor ons de laatste maanden in Harderwijk. Aan het einde van de zomer zijn we weg.” Ook houdt hij zich bezig met een stukje projectontwikkeling en het opleiden van nieuwe medewerkers. Helemaal stoppen wil hij nog niet, daarvoor is het werk te leuk. “Dat komt ook echt door de fijne collega’s, de goede werksfeer. Ik ga nog altijd, ook na veertig jaar, met plezier naar het werk toe.”
(Henk Vrijhof)
