Als het volgende nationaal kampioenschap fierljeppen wordt georganiseerd, wil ik bij dezen vragen of de organisatie eraan denkt om ook Dindoa 1 uit te nodigen deel te nemen. De ploeg uit Ermelo heeft de afgelopen weken bewezen zich bekwaamd te hebben de hakken in de slotfase met uitgemeten inspanningen precies zo te plaatsen dat de overkant (de winst) net behaald wordt.
Dindoa A1 won in eigen huis met 21-19 van Wageningen A1 en blijft zo na 11 weken ongeslagen bovenaan in de junioren Overgangsklasse. Later op de middag speelde Dindoa 2 de absolute degradatiekraker in de Reserve Hoofdklasse. De ploeg van Uulke van Barneveld en Marnix Jonker pakte twee weken terug de volle buit tegen titelkandidaat DSC 3 en kon bij winst op directe concurrent Sporting Delta 2 een reuzensprong in de richting van handhaving (en droge hakken) zetten. Dindoa 2 laat het hele seizoen al zien over een puike tweede helft te beschikken en in Dordrecht liet men opnieuw zien hoe je zo’n varkentje in de slotfase zonder problemen kunt wassen. De uitslag: een zakelijke 15-18 winst en nu vier punten voorsprong op Sporting Delta, én een beter onderling resultaat.Afijn, daarover later meer. Eerst even aandacht voor de teams die al weken het goede voorbeeld geven
Terug naar Kamerik, waar de ‘Superboeren’ van SDO/Fiable een paar geulen hadden laten vollopen om de gasten hun kunsten met de stokken te laten etaleren. Opstelling van de Ermelose slotenspringers: Nina de Romph, Aniek Odding, Bjarne Sinneker en Alain ter Horst in de aanval. Aan de andere kant Femke ten Hove, Saskia Lieman, Lars van der Velde en Roy van Boven. In de openingsfase hielden de ploegen elkaar aardig in evenwicht. SDO nam het initiatief, maar zag al snel de gelijkmaker uit handen van Aniek Odding komen. De wedstrijd kreeg een opvallend beeld: bij beide teams liep er één vak mank. Daardoor waren de doelpunten in de eerste helft schaars. Dit had niets te maken met het publiek in de hal, want anders dan bij andere uitwedstrijden van Dindoa dit seizoen hing er een lekker sfeertje in de zaal. Complimenten hiervoor naar het thuispubliek. Ruststand: 7-9 in het voordeel van de bezoekers uit Ermelo.
In de kleedkamer werden de tactieken besproken, de kaplaarzen gepoetst en de fierls en de jeppen (hoe heten die stokken bij die sport?) geïnspecteerd, want ze zouden wel weer eens hard nodig kunnen zijn. In de kleedkamer bij Dindoa kwam men tot de conclusie dat de schotselectie niet de juiste was en vooral: er was te weinig verrassing aanvallend en er waren juist te veel ongewenste verrassingen verdedigend. Korfbal in Kamerik zou in de tweede helft niet veel ingewikkelder blijken dan fierljeppen: spring met je fierl over het water en je bent helemaal het boertje, schiet die bal door de mand en zorg ervoor dat de tegenstander dat niet te makkelijk mag doen en je bent twee punten rijker.
In de tweede helft liep de spanning op. Bij Dindoa werden in de eerste minuten van de tweede helft een paar wissels doorgevoerd. Daphne van Boven – van den Berg kwam aanvallend in de ploeg voor Nina de Romph en verdedigend ging dat andersom. Niet zonder resultaat, want eerstgenoemde liet al snel van zich horen met een treffer. De thuisploeg wist echter niet van wijken. Het publiek van SDO ging pal achter de ploeg staan toen zij zich terug knokten naast Dindoa.
Bij een gelijke stand dacht een dame van SDO dat het een leuk idee was om Saskia Lieman vrij te laten staan bij het oplossen in de korfzone. Puik plan, dank voor het gratis doelpunt. Ondertussen was ook Tom van den Berg in de ploeg gekomen bij Dindoa. Hij loste Alain ter Horst af die opvallend eerder in de tweede helft dan gebruikelijk zijn publiekswissel kreeg. Van den Berg liet er geen gras over groeien: zijn stempel werd zowel aanvallend als verdedigend vrijwel direct gedrukt.
Een aantal minuten voor het einde van de wedstrijd was het ‘anyone’s game’. Als we ons weer even naar het platteland verplaatsen zou je kunnen zeggen dat beide teams elkaar met hun jep ergens in het midden van het modderige beekje in evenwicht hielden. Voor de neutrale toeschouwer is zoiets waarschijnlijk leuk om te zien, maar als je als speler aan die stok bungelt ben je toch wat minder op je gemak.
En op dat moment begon de polsstok (ik heb het inmiddels gegoogled) van SDO te wiebelen. Het vak van Ten Hove, Lieman, Van der Velde en Van Boven stond in de aanval en dat betekende stront aan de stok in Kamerik, want dat vak haalde een aanvalspercentage van maar liefst 50% in deze wedstrijd. Ook in de slotfase stelde men niet teleur. De eerste goal (en daarmee ook een voorsprong van één punt) werd gemaakt door Lieman, die zichzelf opnieuw in de korfzone vrijspeelde en dat buitenkansje met twee handen aangreep. Enkele momenten later was SDO de organisatie verdedigend kwijt en fopte Roy van Boven zijn tegenstander, waarmee hij door arbiters Mantel en Star (geen fans van de sport fierljeppen schat ik zo in) beloond werd met een strafworp: de marge werd verdubbeld.
Bij deze stand van 15-17 wisselden beide teams voor het laatst van vak. In Ermelo hadden ze de laarzen al bijna triomfantelijk en zonder nattigheid uitgetrokken, maar een invaller van SDO had andere plannen. Hij schoot vrijwel direct na de rake strafworp de aansluitingstreffer van grote afstand knap binnen en zo zag Dindoa ineens de klus voor zich om de kleren nog anderhalve minuut droog te houden. Gelukkig hebben de Ermeloërs Lars van der Velde in de gelederen. De man die minder doorlaat dan de douane van Noord-Korea en zich voor elke wedstrijd met secondelijm vastplakt aan zijn directe tegenstander. Ook in deze slotfase zorgde hij ervoor dat hij zelf eerst netjes over de sloot sprong en vervolgens de stok van zijn tegenstander terug het water in duwde. Gelukkig heeft Dindoa Lars, we hebben nooit getwijfeld. Ook niet toen zijn tegenstander nog even een doorloopbal mocht nemen in de laatste minuut. We wisten al lang dat die, onder de hoge druk van Lars, natuurlijk gewoon mis zou gaan!
Eindstand: 16-17 voor Dindoa. Sprankelend is het allemaal niet, maar dat is fierljeppen zelden. Je moet gewoon zorgen dat je de overkant haalt zonder het water te raken. En zo lang men dat in Ermelo blijft doen zoals het nu gaat, moeten ze volgend jaar in de Hoofdklasse voor ons geultjes gaan graven. Daar gaan we voor!
Doelpunten: Bjarne Sinneker 4, Lars van der Velde 4, Saskia Lieman 3, Aniek Odding 1, Alain ter Horst 1, Daphne van Boven – van den Berg 1, Tom van den Berg 1, Femke ten Hove 1, Roy van Boven 1.
Tekst Roy van Boven - Foto Rik van de Bos
