De coronacrisis staat voor velen van ons voor een zeer moeilijke periode in ons leven. Er zijn mensen ernstig ziek geworden en overleden. Sommige mensen verliezen hun baan. Diplomauitreikingen, familiebijeenkomsten en andere zaken die het leven mooi maken gaan niet door.
Het kabinet wil gezamenlijk stil staan bij de gevolgen van de coronacrisis en is 6 oktober een campagne gestart waarin we als Nederlanders ‘aandacht voor elkaar’ hebben. Ook Ermelo doet mee aan deze landelijke campagne. Daarom publiceren de gemeente Ermelo de komende weken mini-portretjes van Ermeloërs die vertellen wat hen heeft geraakt in deze tijd van corona.Tegelijkertijd zijn er sinds de uitbraak van corona door het hele land hartverwarmende initiatieven waarbij Nederlanders er voor elkaar zijn.
“Dat het virus ook bij ons opdook, was voor mij geen schok. Al snel wist ik: dit krijgen wij ook. Ik ben huisarts in Ermelo en weet dat gezondheidsrisico’s erbij horen. Het voelde nu anders, omdat ik in februari zelf een hartinfarct heb gehad. Ik was al wel weer aan het werk, omdat ik sommige patiënten liever zelf wilde begeleiden. Een situatie rondom euthanasie draag je bijvoorbeeld niet snel even over. Maar ik zat dus nog middenin de revalidatie toen de uitbraak kwam.”Deze week vertelt huisarts Astrid de Vet hoe het is om huisarts te zijn tijdens de coronacrisis.
“Bang was ik niet, maar ik werd wel voorzichtig. Ik behoor nu ook tot een risicogroep. Daarom deed ik bijvoorbeeld geen coronaspreekuur. Inmiddels werk ik in deeltijd. Ik denk vaak: Astrid, schouders eronder, we gaan door. Ik voel mij bevoorrecht dat ik mág werken, want juist veel mensen raken hun baan kwijt.”
“Dit voorjaar zag ik ouderen in een isolement raken. Sommigen kregen gedragsproblemen. Ik vond die eenzaamheid echt schrijnend. Ja, wat doe je dan? Ik stak extra tijd in gesprekken, maar ook in coaching van verzorgers. Zo van: hoe sta je in deze crisissituatie mensen bij? Tijdens de eerste golf lag de reguliere zorg deels stil. Drie van mijn patiënten hadden zich niet gemeld en bleken later kanker te hebben. Daar schrik je van. Zo’n late diagnose wil je voorkomen. Corona of niet, ook de reguliere zorg moet door. Daar werken we nu aan. Inclusief mondkapjes en allerlei voorschriften.”
“Ik heb geleerd om het werk soms los te laten. Ik dacht altijd: o nee, de praktijk kan écht niet zonder mij. Maar in de afgelopen periode kreeg ik nóg meer vertrouwen in de professionaliteit van ons team. Het virus lijkt milder dan voorheen. Ook dat geeft hoop. En vergeet de jeugd niet: die past zich prima aan. Veel beter dan steeds is beweerd. Ook dat is positief. Als de hele groep verantwoordelijkheid neemt, dan kom je ergens.”
(Astrid de Vet - foto gemeente Ermelo)
