Door Petronella van het Goor - Nog één keer trakteren op het bureau in Harderwijk. Zijn 51e is de elfde verjaardag die hij hier viert. Het is ook de laatste. Wijkagent Jurion Veenstra vertrekt. Naar het 'overzeese' Lelystad.
Ik begon elf jaar geleden als wijkagent voor de wijk Zeebuurt, daarna volgden de wijken Stadsdennen - Wittenhagen en sinds juli 2019 ben ik wijkagent voor de instellingen. Dat is meer een themafunctie, met lastige problematiek. Het is minder politieel, een meer sociale functie.""Toen ik aan mijn laatste wijk begon (wijkagent voor de instellingen in Ermelo, Harderwijk en Putten, red.), wist ik dat ik alle 'mooie' dingen hier heb gehad
Een paar maanden geleden voelde hij dat het tijd was om verder te kijken. 'Hogere' functies zijn aan Veenstra niet besteed, tenminste nu nog niet. "Ik denk dat ik heel vervelend word van werken achter een bureau. Ik wil buiten zijn, met mijn voeten in de klei. Ik ben in hart en nieren een wijkagent. Betrokken zijn op de mensen, op de hoogte zijn van wat er speelt, contacten leggen, een netwerk opbouwen. Verantwoordelijk zijn voor een stukje stad." De vacature voor wijkagent in Lelystad, wijk Boswijk, is een nieuwe uitdaging. "Alles wat ik de afgelopen elf jaar hier heb gedaan, komt daar samen in één wijk. Boswijk is een hele etnische wijk. Een derde van de inwoners is van Westerse komaf. Het is één van de zwaardere wijken van Lelystad in problematiek, vandaar dat ze een ervaren agent wilden hebben."
Veenstra online
Hoeveel zin hij ook heeft in de nieuwe uitdaging, het vertrek gaat hem zwaar vallen. "Harderwijk is een mooie plek. Werktechnisch, maar ook privé. Ik ben er graag. Ook het team is fijn, hecht en dynamisch." Of hij hetzelfde in Lelystad weer op weet te bouwen, weet Veenstra niet.
"Maar dat is voor mij ook de prikkel en uitdaging die ik nodig heb. Dat stukje helemaal opnieuw beginnen." Hij heeft het eerste contact met de lokale media daar al gelegd. "Ik heb binnenkort een afspraak met radio Lelystad, om mezelf voor te stellen." Veenstra vindt het belangrijk dat de inwoners weten wie hij is en waar hij online te vinden is. "Ik heb sociale media altijd heel belangrijk gevonden in mijn werk. Het is niet alleen een manier om te laten zien wat je doet, om 'dichterbij' te zijn en de inwoners te informeren, het is ook een belangrijk hulpmiddel in bijvoorbeeld getuigenisoproepen."
Die openheid op zijn sociale media heeft hem wat berispingen 'gekost'. "Ik ben regelmatig terug gefloten", grinnikt Veenstra. Maar het weerhield hem er niet van om te delen wat volgens hem gezien moet worden. "Ik heb altijd buiten de kaders gewerkt, ben daarin een beetje ondeugend. Wat ik laat zien, schuurt. Zoals mijn posts over het AZC. Ik vind dat de burger het recht heeft om te weten wat daar gebeurt, ook als het eigenlijk in de anonimiteit moet blijven. Soms doe ik het bewust. Dan weet ik dat ik daarover van hogerhand op de vingers word getikt." Hij heeft het hier altijd 'kunnen maken'. "Dan wordt er gezegd: 'als iemand dat naar buiten kan brengen, is het Veenstra wel'." Of dat in Lelystad net zo gaat, is afwachten. "Misschien het eerste jaar daar toch even de kat uit de boom kijken."
Een stapje verder gaan
In de afgelopen elf jaar zijn er veel dingen gebeurd die Veenstra op het netvlies gebrand heeft staan. "Het incident bij de spoorwegovergang in Putten bijvoorbeeld, waar twee jongemannen om het leven zijn gekomen. Dat was heftig. Het verdriet in die familie. Dan moet je wel een hele harde zijn om dat niet binnen te laten komen." Ook de suicide van een jongeman in Harderwijk, bijna 9 jaar geleden, heeft sporen achtergelaten. "Het contact met zijn moeder was heel intensief. Ik heb met haar een hele enscenering gedaan van het ongeval en we hebben samen de foto's gekeken die ik toen heb gemaakt. Uit dat contact is een vriendschap ontstaan, die er tot op de dag van vandaag is." Het typeert zijn manier van werken. "Ik vind het niet erg als werk en privé op die manier in elkaar overlopen. Om een ander echt te kunnen helpen, is het soms ook nodig om dat stukje van jezelf te geven."
Gelukkig heeft Veenstra thuis, in Dronten met zijn vrouw en twee kinderen, altijd een stabiele basis gehad. "De heftige dingen kon ik ook altijd goed delen met de collega's in Harderwijk." Het naderende afscheid, hij begint in januari 2022 in Lelystad, voelt dan ook heel dubbel. "Het is voor mij tijd om te gaan en ik heb zin in de nieuwe uitdaging, maar ik weet ook wat ik achterlaat."
