Door Hans Hoorman - Gemarcheerd, dat werd er door de vele dienstplichtigen. Het was een vertrouwd beeld in de vijftiger en zestiger jaren op de late vrijdagmiddag door de dorpsstraat in verband met het weekendverlof van de militairen die hun diensttijd doorbrachten in de Generaal Spoor- of de Jan van Schafflaerkazerne.
In groepen bestaande uit 100 man (compagnie) 4 man breed, 25 man lang, weekendtas gedragen met de rechterhand, in marstempo daarbij begeleid door een bevelen roepende sergeant, van kazerne naar station. Een afstand van circa 3.5 kilometer, misschien iets meer.Het geluid van het nogal robuuste schoeisel (kistjes genoemd) op de straatstenen van de Stationsstraat door het lichte ijzerbeslag onder de hak met de 'poeties' boven deze schoenen welke de broekspijpen van het uniform met de kistjes verbonden
Er reden speciale samengestelde treinen, geschikt voor troepenvervoer van grote aantallen manschappen. Dat deze treinen vaak langer waren dan het stationsperron mocht niet deren. De jonge uiteraard goed geoefende dienstplichtigen hadden doorgaans geen enkel probleem bij het in- en uitklauteren van de hoge treinstellen van toen.