Harderwijkse Zaken

Harderwijkse Zaken

Voor mij tien anderen (column)

Dinsdag was een lievelingsdag. Dan gingen de kinderen van de basisschool op de hoek naar de gymzaal. Een hele rits fietste langs uw huis. En u zwaaide. Kende geen van de kinderen, want uw enige zoon had er geen en de tantezeggers die er ooit waren, verhuisden naar ver, lang geleden. Maar u zwaaide, want soms zwaaiden ze terug. En dan was u bij een ander raam, in een ander jaar, even heel gelukkig.

Uitbundig van binnen (column)

Ik vind het vervelend om zomaar ergens bekenden tegen te komen. Ik vier mijn verjaardag liever niet. Ik kan opzien tegen telefoongesprekken en ik ga niet graag naar de kapper. Ik ben het liefst alleen of met twee. 

Hokjes (column)

Ik ben een vrouw, een meisje soms nog, een zij en haar. Geboren als meisje in een tijd waarin feitelijkheid gelijk stond aan waarheid. Ik had een jeugd met jongens en meisjes, mannen en vrouwen, waarin de één wel eens de ander wilde zijn. 

Petronella Snotterbella (column)

Petronella Snotterbella. Bedacht door de meester, toen ik als negenjarige zo verkouden was dat ik bellen blies door mijn neus. Een leuk woordgrapje, de klas kwam niet meer bij. 

Uniform (column)

Aan het begin van mijn twintiger jaren, tussen twee banen in, werkte ik tijdelijk als kamermeisje bij een NH hotel in de buurt. Tempo team bemiddelde, weet ik nog. Ik ben nu achterin de dertig, dus laten we zeggen dat het vijftien jaar geleden is. Ongeveer. Misschien ietsje meer.

Keer, deel, plus, min (column)

Ik dacht dat ik er klaar mee was, de frustraties van school. Van niet gezien worden, ‘gepakt’ worden op zwaktes. Ik dacht dat ik het allemaal achter me gelaten had. Niet dus.

Harderwijkse Zaken bestaat 5 jaar!

Wat zijn wij trots! Op 27 mei 2015 gaven Gerrit en Gerdien Beelen samen met burgemeester Harm-Jan van Schaik het startsein voor Harderwijkse Zaken. Vijf jaar later vieren we ons eerste jubileum, en dit doen wij met leuke winacties!

Terug naar ‘normaal’ (column)

Ik vind het – en niet eens stiekem - jammer dat het normale leven beetje bij beetje weer begint. We gaan met ons allen een hele nieuwe definitie van normaal bedenken, maar zeker is dat de rust en ruimte van de afgelopen weken langzaam weer wordt ingevuld. 

Iedereen thuis, week 2 (blog)

God dank voor mijn tuin. Echt. Omdat ik verkouden ben, ga ik de deur niet uit. Een zin die ik vier weken geleden nooit dacht uit te spreken, maar, gekke tijden. Geen bos, geen speeltuin, geen wandelingetje door de buurt. 

Pastasaus met stukjes hamburger (column)

Het was een week die je normaal alleen in films ziet. Zo een waar men elkaar in het passeren onderzoekend aankijkt. Ben jij? Heb jij? Of al gehad? We volgen massaal het nieuws, hangen aan de lippen van Rutte. Volgen blindelings.

Woest en ledig (column)

Ik heb een tuin van 11 bij 11. Zomaar. Die zat bij het huis. Ik heb ook twee linkerhanden, verre van groen. Daarom is de tuin nu nog woest en ledig, de schepping moet er nog beginnen. Ik weet precies hoe ik het hebben wil, dat is mijn probleem nooit, die ligt meer bij de uitvoering.

Bevries uw vet met de Body Wizard (Video)

Cryolipolyse een ingewikkeld woord. Wat houdt het in? Tijdens de cryolipolyse behandeling wordt het vet plaatselijk bevroren. De bevroren vetcellen worden door het eigen lichaam afgevoerd. Ik (Irene) mocht de behandeling uitproberen!